سیاه‌گیله یا قاراگیله (که با نام قره‌قاط یا قره‌قات نیز شناخته می‌شود) و در زبان انگلیسی به آن بلوبری (به انگلیسی: Blueberry) می‌گویند، نام عمومی برای چندگیاه با میوهٔ سَته‌ای از سرده واکسینیوم است. این سرده شامل سیاه‌گیله، زغال‌اخته، بیل‌بری نیز می‌شود. گونه‌ای که میوه‌هایش در بازار تحت نام "زغال‌اخته آبی" به فروش می‌رسد بومی نواحی آمریکای شمالی است که تا سال ۱۹۳۰ به اروپا معرفی نشده‌بود.[۱] آنها معمولاً به صورت ایستاده هستند اما گاهی به صورتدرختچههای خمیده با طول متغیر از ۱۰ سانتیمتر (۳٫۹ اینچ) تا ۴ متر (۱۶۰ اینچ) برای بلندی نیز یافت می‌شود. گل‌های آن استکانی و شکل زنگ هستند و به رنگ‌های سفید، صورتی رنگ‌پریده یا قرمز یا حتی گاهی سبز یافت می‌شود. این میوه نیز در فصل گوجه سبز یا (آلوچه یافت می‌شود) ترکهای غرب گیلان به این میوه قاراگیله می‌گویند.

     

زغال‌اخته آبی منبع غنی آنتوسیانین‌ها، فلاونوئیدها، رسوراترول، آنتوسیانین و الاژیک اسید است.

  • تمشک آبی ممکن است سطح قند خون در افراد مبتلا به دیابت را کاهش دهد. سردرد، سرگیجه، بی خوابی، نامنظم شدن ضربان قلب، استفراغ، اسهال و از دست دادن اشتها از علائم مصرف بیش از اندازهٔ این میوه است. مبتلایان به دیابت بهتر است پیش از مصرف با پزشک خود مشورت کنند.
  • مصرف این میوه ممکن است باعث تغییر در سطح گلوکز خون شود و در فرایند کنترل قند خون در حین و پس از عمل جراحی اختلال ایجاد کند. حداقل ۲ هفته پیش از عمل جراحی از مصرف تمشک آبی خودداری شود.